Een blik in hun trommeltje stemt de volgende ochtend tot tevredenheid en ze vertrekken naar school. In mijn naïviteit vraag ik mijn zoon 's middags dan ook of de koekjes lekker waren. " Nou weet je mam, ik vind die koekjes eigenlijk niet zo lekker." In totale verbijstering kijk ik hem aan. "Weet je wat het is mam, die koekjes die ruilen zo lekker."
Wat blijkt, mijnheer heeft zijn vier koekjes geruild voor: drie stukjes appel, een cracker, een stukje chocola (ja, schijnbaar zijn er kinderen die chocola mee krijgen als tussendoortje), een stukje banaan en een halve Liga Milkbreak.

Zijn zus die even later ook thuis komt heeft al net zo'n goede oogst, laat zij mij weten wanneer ik haar in opperste verbazing vraag of zij haar crackers ook geruild heeft. Zij lustte haar crackertjes wel graag zelf, maar heeft er toch drie van de vijf geruild voor een koekje (zo één die haar broer twee klassen naast haar juist gebruikte als ruilobject), wat druiven en een stukje ontbijtkoek.

Ik spreek mijn verbazing uit en geef aan het maar raar te vinden dat ze niet gewoon opeten wat ze mee hebben. "Ach mam, dat deden ze toch vroeger ook." legt mijn dochter mij geduldig uit: "Dat heb ik zelf geleerd bij geschiedenis, Toen deden ze heel veel via ruilhandel."

Goh, waren ze dus toch op school met meer bezig dan alleen hun 'pauze-hapje'.

Anne-Mia Konijn