Schoolfeest
Het is haar eerste echte schoolfeest. Tenminste dat vindt zij. Als ik haar vraag wat de feestjes op de lagere school dan waren kijkt ze me wat meewarig aan. "Ach, mam, dat was toch niks." Uit ervaring weet ik dat de feestjes op de middelbare school vaak ook weinig voorstellen. Maar dat houd ik voor me, want ze heeft er veel zin in. En waarom zou ik de voorpret bederven.
Ze heeft uren in haar kamer rond gehangen, kleding op haar bed uitgespreid, haar doos met oorbellen tien keer leeg gehaald, zich beklaagd over het feit dat ze maar twee paar schoenen heeft en dat haar klasgenoten al haar kledingstukken al gezien hebben. Uiteindelijk biedt een t-shirt van mij en paar goedkope nieuwe schoenen uitkomst en is ze tevreden over haar 'ensemble'.
Daarna moet er stevig onderhandeld worden over het tijdstip van thuiskomen. Het feest duurt tot 12 uur, dus ze mag blijven tot 12 uur. Het lijkt mij onredelijk te verwachten dat ze eerder weggaat dan haar klasgenoten, Maar daarna verwacht ik wel dat ze naar huis komt. En niet- zoals al haar vriendinnen doen- nog een uurtje de kroeg in duikt. Ik geloof ook helemaal niet dat die andere meisjes van veertien dit wel mogen. Maar mijn kleine puberdochter houdt vol dat iedereen dit mag behalve zij. Reuze onredelijk dus van mijn kant. Maar ik hou voet bij stuk.
Het is haar eerste echte schoolfeest. Tenminste dat vindt zij. Als ik haar vraag wat de feestjes op de lagere school dan waren kijkt ze me wat meewarig aan. "Ach, mam, dat was toch niks." Uit ervaring weet ik dat de feestjes op de middelbare school vaak ook weinig voorstellen. Maar dat houd ik voor me, want ze heeft er veel zin in. En waarom zou ik de voorpret bederven.
Ze heeft uren in haar kamer rond gehangen, kleding op haar bed uitgespreid, haar doos met oorbellen tien keer leeg gehaald, zich beklaagd over het feit dat ze maar twee paar schoenen heeft en dat haar klasgenoten al haar kledingstukken al gezien hebben. Uiteindelijk biedt een t-shirt van mij en paar goedkope nieuwe schoenen uitkomst en is ze tevreden over haar 'ensemble'.
Daarna moet er stevig onderhandeld worden over het tijdstip van thuiskomen. Het feest duurt tot 12 uur, dus ze mag blijven tot 12 uur. Het lijkt mij onredelijk te verwachten dat ze eerder weggaat dan haar klasgenoten, Maar daarna verwacht ik wel dat ze naar huis komt. En niet- zoals al haar vriendinnen doen- nog een uurtje de kroeg in duikt. Ik geloof ook helemaal niet dat die andere meisjes van veertien dit wel mogen. Maar mijn kleine puberdochter houdt vol dat iedereen dit mag behalve zij. Reuze onredelijk dus van mijn kant. Maar ik hou voet bij stuk.
Ook hiervoor vinden we een mooie oplossing. Twee straten vanaf haar school zal ik haar afzetten en ophalen. Het laatste stukje mag ze afleggen op de vouwfiets van haar vader. Zo hoef ik mij niet druk te maken en kan ze ten opzichte van haar klasgenoten toch volhouden gewoon op de fiets te zijn gekomen. Persoonlijk verwacht ik dat we minstens met een auto of tien in die straat zullen staan om twaalf uur.
En als dan kleding, tijdstip van thuiskomst en vervoer geregeld zijn kan ze met een gerust hart aan het dromen slaan. Ze heeft een leuke jongen op het oog uit een andere klas. En ze is er van overtuigd dat hij op dit feest zijn slag zal slaan. Want zelf stappen ondernemen, nee dat durft ze echt niet. Ik duim voor haar dat haar beoogde liefde meer lef heeft en dat de liefde wederzijds is. Al is het net zo goed mogelijk dat ze aan het eind van het feest alweer iemand anders op het oog heeft.
Isabella Muijlwijk