Wat betreft het tijdstip van thuiskomen, dat vind ik een moeilijk probleem. Wat is een mooi tijdstip voor een jongen en een meisje van zestien? Navraag in mijn omgeving heeft weinig opgeleverd. De ene ouder vindt zestien gewoon nog te jong om uit te gaan en de andere ouder vindt drie uur 's nachts geen probleem zolang er maar zachtjes gedaan wordt bij thuiskomst. Daarnaast schijnen er bij veel ouders ook verschillende regels te zijn voor jongens en voor meisjes. Meisjes worden toch meestal eerder thuis verwacht. En dat kan ik nou net echt niet aan ze verkopen, wat voor de één geldt, geldt ook voor de ander. Ik wil graag redelijk zijn en op deze manier hun medewerking verkrijgen. Maar ik wil ook niet dat zij het gevoel hebben over mij heen te kunnen lopen.

Het is ook niet niks om twee uit de kluiten gewassen, slungelige pubers in huis te hebben. Ik heb het (de puberteit) al eens doorgemaakt met hun oudere broer. Maar dat was toch anders, beduidend makkelijker. Mijn tweeling (ik praat niet graag over ze op deze manier, maar vond dat ik nu de term toch even moest laten vallen voor de duidelijkheid van deze tekst) heeft duidelijk het idee: "samen staan we sterk." Soms heb ik het gevoel dat er volledige plannen gesmeed worden hoe mijn ouderlijk gezag omzeild kan worden. En, dat moet ik ze nageven, ze hebben de kunst goed afgekeken van hun broer. Ze hebben zijn trucs overgenomen en samen bijna tot in perfectie aangescherpt. Bijna altijd moet ik op mijn hoede zijn, want is het niet de een dan is het wel de ander. Het voelt soms weer net als in de supermarkt met twee peuters die allebei proberen bij mij weg te lopen. Maar in de wagen zetten is er nu niet meer bij.

Ook met betrekking tot het bezoeken van hun school houden ze er een interessante theorie op na. In hun ogen is het regelmatig wel voldoende wanneer een van beiden een les bezoekt. Er worden dan aantekeningen gemaakt en deze worden thuis uitgewisseld. En tja, het merendeel van de vakken delen ze, dus in hun ogen scheelt het een hoop tijd en werk, wanneer de ene 's ochtends naar Frans gaat en de ander de middag voor zijn rekening neemt en Wiskunde volgt. De leraren kennen deze methode en beklagen zich regelmatig bij hun mentor die in zijn plaats mij dan weer belt. En dan heb ik weer een maand lang iemand die mijn tuin bijhoudt en de klusjes in huis doet die anders maar blijven liggen. Dit alles natuurlijk nadat ze - ALLEBEI- de school bezocht hebben.

Tja, ik heb ondertussen wel ontdekt dat een tweeling in de puberteit niet betekent dat je twee pubers heb, maar dat je tenminste puber in het kwadraat hebt.

Jeanette van Dommelen