Het meisje uit 'Het meisje en de rots' krijgt op een dag een pakket bezorgd. Het is een grote rots die ze vanaf dat moment mee moet sjouwen en die haar enorm belet in haar doen en laten. Ze probeert het rotsblok los te laten, het een plek te geven en zich er overheen te zetten. Maar het rotsblok blijft waar het is. Haar omgeving begrijpt niet zo goed waarom ze de rots maar bij zich blijft dragen en waarom deze zo zwaar voor haar is.
In haar wanhoop besluit het meisje de rots in de diepte te gooien, maar het rotsblok sleept haar mee de diepte in. Een groep kinderen weet haar met rotsblok en al weer uit de diepte te hijsen. Vanaf dat moment wordt het rotsblok iets lichter en leert het meisje hoe ze de rots makkelijker met zich mee kan dragen. Ze ziet ook steeds meer mensen om zich heen die ook een rots of steen bij zich dragen. Langzaam leert het meisje hoe ze het rotsblok een plek kan geven in haar leven.
Dit boek met paginagrote stemmige grijze potloodtekeningen geeft zowel kinderen als volwassenen een beeld van hoe verdriet je kan overvallen en in beslag kan nemen en wat een worsteling het kan zijn om het verdriet een plek te geven. De gevoelens van het meisje (weergegeven in het verhaal en de tekeningen) zijn zeer herkenbaar en het boek eindigt hoopvol.
'Het meisje en de rots' kan een mooie aanleiding zijn om met kinderen te praten over verdriet, van zichzelf of van de mensen om hen heen. Het maakt heel mooi inzichtelijk hoe je met verdriet kan en moet leren omgaan.
Tamar de Vos - van der Hoeven
Meer informatie en de mogelijkheid om het boek te kopen bij bol.com:
